Grzyby ozime to najnowsze grzyby spośród wszystkich przedstawicieli swojego gatunku. Ze względu na ich jadalność są podzielone na 4 kategorie, co pozwala na różne manipulacje nimi. Tak więc grzyby zimowe można gotować, smażyć, marynować, solić i zamrażać. W tym artykule porozmawiamy o tym, jak wyglądają późne grzyby i kiedy można je zebrać.
Jeśli mówimy o wyglądzie grzybów zimowych, różnią się one nieco od wiosny, jesieni i lata. Po pierwsze, późniejszym przedstawicielom tego gatunku brakuje łusek na czapce i „pierścieniowej spódniczki” na nodze. Muszę powiedzieć, że takie cechy są głównymi przy określaniu grzybów jadalnych. Jednak w owocnikach zimą wszystko jest inne. Po drugie, zdjęcie pokazuje, że późne grzyby mają jaśniejszy i bardziej nasycony kolor, w przeciwieństwie do innych gatunków.
Tak więc ich odcień waha się od żółtego do miodowego brązu lub brudnego pomarańczu. U młodych osobników czapka ma mały półkulisty kształt, który z wiekiem całkowicie się otwiera i staje się jak otwarty parasol. Średnica kapelusza dorosłego grzyba wynosi średnio 5-7 cm Przez całe życie grzyba powierzchnia kapelusza pozostaje gładka, bez łusek.
Talerze pod czapką grzybów ozimych mają różną długość i znajdują się raczej rzadko. Ich kolor może być biały, jasnożółty lub ciemnożółty. Miąższ owocu jest biały lub żółtawy o przyjemnym zapachu grzybów.
Jeśli chodzi o odnóża późnego agarika miodowego, to ich wysokość to 2-7 cm, mają zwartą strukturę i charakterystyczny brązowo-aksamitny odcień. Jak już wspomniano, na łodydze tego gatunku nie ma pierścienia.
Kiedy w lasach pojawiają się późne grzyby?
Zanim dowiesz się, kiedy zbierać późne grzyby, musisz dowiedzieć się, gdzie rosną. Muszę powiedzieć, że spadzi zimowa rośnie w dużych rodzinach, często rośnie razem wokół pnia lub drzewa. Najczęściej występuje w umiarkowanych i północnych szerokościach geograficznych. Podobnie jak inne rodzaje jadalnych muchomorów, przedstawiciele zimy wybierają do „zasiedlenia” głównie uszkodzone, a także słabe drzewa i pnie. Grzyby te nie omijają parków, obrzeży lasów, ogrodów i terenów wzdłuż potoków. Martwe lub gnijące drewno, połamane gałęzie i zgniłe pnie - to wszystko jest „rajem” dla bytowania późnych muchomorów. W zasadzie dotyczy to drzew liściastych, aw szczególności: osiki, dębu, brzozy, buku, jesionu, topoli, wierzby, akacji itp. Często jednak spotyka się je na pniach lub pniach sosny, jodły i świerka. Grzyby zimowe zebrane w lesie iglastym mają gorzki żywiczny smak.Ale to nie przeszkadza niektórym zbieraczom grzybów w przygotowywaniu z nich niesamowitych potraw i robieniu pysznych potraw.
Należy zaznaczyć, że wielu miłośników „cichego polowania” ma tego typu owocniki jako jedne z najbardziej pożądanych, gdyż nie ma w ogóle żadnych fałszywych odpowiedników. A pomylenie go z innymi przedstawicielami „królestwa” grzybów jest prawie niemożliwe. Kiedy więc w naszych lasach pojawiają się późne grzyby? Jeśli grzyby nazywane są grzybami późnymi lub zimowymi, logiczne jest stwierdzenie, że rosną w zimnych porach roku. Tak więc okres ten zaczyna się od października i kończy się wiosennym spadkiem. Okazuje się, że późne grzyby rosną, gdy wszyscy inni przedstawiciele tego gatunku przestali już owocować.
W okresach zimowych roztopów można zaobserwować obfite owocowanie zimowych agarików miodowych. A czasami spotykają się pod warstwą śniegu. A jeśli zimą ustąpi ciepły i sprzyjający klimat, grzyby przyniosą obfite zbiory przez cały ten czas. W wilgotną pogodę czapki zimowego muchomora stają się śluzowate i śliskie.
Kiedy zaczyna się późny sezon grzybowy?
Ważną cechą grzybów zimowych jest mrozoodporność. W temperaturach poniżej zera korpusy owoców są pokryte lodem, ale już w niewielkim świetle słonecznym rozmrażają się i nadal rosną. Takie grzyby można bezpiecznie zebrać w swoim koszyku. Wiedząc, kiedy zaczyna się sezon późnych agarics, można zaplanować wycieczki do lasu nie tylko latem i jesienią. Muszę powiedzieć, że takie grzyby świetnie nadają się do zamrażania w domu, ponieważ praktycznie nie tracą swoich dobroczynnych i odżywczych właściwości. Należy jednak pamiętać, że w przypadku tych owocników należy przeprowadzić staranną obróbkę - moczenie i gotowanie w osolonej wodzie.
Występują też późnojesienne grzyby, których w lesie nie ma co roku. Różnią się od zwykłych tym, że rosną po nagłych jesiennych przymrozkach. Jeśli po krótkim mrozie, ociepleniu lub nadejściu tzw. „Indyjskiego lata” zaczynają rosnąć. Z wyglądu ten późny grzyb miodowy przypomina borowiki, ale jest mniejszy i ma membranę u dołu kapelusza. Zwykle okres owocowania takich grzybów przypada na koniec października i początek listopada. Wielu doświadczonych zbieraczy, którzy zetknęli się z grzybami późną jesienią, zauważa, że są one niezwykle smaczne i aromatyczne.