Kategoria: jadalne.
Ciało owocu (średnica 5-11 cm, wysokość 7-9 cm): kształtem i wielkością bardzo przypomina małżowinę uszną osoby dorosłej. U dorosłych grzybów jest pokryty drobnymi włoskami, może być pomarszczony lub nakrapiany żyłkami. Uszatka uszna występuje we wszystkich odcieniach pomarańczy lub brązu, przy czym wnętrze jest zwykle nieco ciemniejsze niż na zewnątrz.
Miąższ: przezroczysty do jasnego i bardzo cienki. Zepsuty grzyb na świeżym powietrzu szybko się kurczy i twardnieje.
Podwójne: brak.
Kiedy rośnie: przez cały rok w północnej strefie umiarkowanej na kontynencie euroazjatyckim, rzadziej w Ameryce Północnej.
Gdzie go znaleźć: w wilgotnych lasach liściastych. Rośnie na martwych drzewach. Oprócz czarnego bzu preferuje olchę, rzadziej dęby czy klony.
Jedzenie: nie stosowane w domowej kuchni, ale wysoko cenione na Wschodzie (w Chinach) jako składnik sałatek i zup. Często sprzedawany suszony. Bezpośrednio przed gotowaniem grzyb auricularia moczy się, po czym rozjaśnia i kilkakrotnie powiększa.
Zastosowanie w medycynie ludowej (dane niepotwierdzone i nie poddane badaniom klinicznym!): Ludy słowiańskie z guzami migdałków, krtani, języka zaaplikowały świeży grzyb na obszar objęty stanem zapalnym. W Azji przypisuje się mu właściwości hematopoetyczne i oczyszczające. Chińscy lekarze stosują auricularia auricula-judae w leczeniu nadciśnienia i miażdżycy. Uważa się, że w postaci proszku rozpuszcza nerki i kamienie żółciowe, a nawet leczy guzy nowotworowe.
Inne nazwy: ucho Judasza, ucho drzewa, meduza drzewna.
W Chinach ucha uszne nazywane są „kikurage” (ucho drewniane) i są używane do produkcji popularnej zupy z czarnych grzybów. Aby to zrobić, grzyb jest najpierw suszony i lekko moczony przed gotowaniem.
Zaczęli nazywać auricularia ucho Judasza, ponieważ często rośnie na czarnym bzu, na którym, według jednej wersji legendy biblijnej, powiesił się Judasz, uczeń Jezusa Chrystusa.