Kategoria: jadalne.
Kapelusz (średnica 5-15 cm): matowy, biały lub brudnoszary, z białymi lub żółtymi cętkami, lekko wypukły, całkowicie wydłużony lub lekko wklęsły. Lekko faliste krawędzie są zwykle schowane do wewnątrz.
Talerze: cienkie, wąskie i częste.
Noga (wysokość 2-5 cm): cylindryczna, raczej krótka jak na masywną czapkę. U młodych grzybów zwarte i białe, puste i wyraźne w smaku i zapachu.
Gra podwójna: skrzypek (Lactarius vellereus), który w przeciwieństwie do suchego ładunku ma mleczny sok.
Suchy grzyb rośnie od końca lipca do połowy września.
Gdzie go znaleźć: W lasach wszelkiego rodzaju, często w pobliżu brzóz, osik i dębów, rzadziej ze świerkami.
Jedzenie: Podgruzdock suchy uważany jest za bardzo smaczny grzyb na surowo, marynowany i solony. Koneserzy wolą solenie na sucho.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej: nie dotyczy.
Inne nazwy: podgruzdok biały.