Chrząszcz gnojowy lub szary chrząszcz

Kategoria: warunkowo jadalne.

Kapelusz (średnica 4-12 cm): szarawy lub lekko brązowy, w środku jaśniejszy. Może występować z licznymi małymi ciemnymi łuskami. U młodych grzybów ma kształt małego jaja kurzego, które z czasem staje się dzwonkiem. Krawędzie są nierówne, z małymi pęknięciami.

Noga (wysokość 7-22 cm): biała, lekko brązowawa u nasady. Zwykle zakrzywiony, pusty.

Płytki: luźne i częste, białe, ostatecznie brązowiejące, a następnie czarne i rozmyte. Młode grzyby mają pierścień, który znika z wiekiem.

Miąższ: cienki, biały, mocno i szybko ciemnieje w miejscu rozcięcia lub złamania. Nie ma wyraźnego zapachu.

W średniowiecznej Rosji do produkcji atramentu używano chrząszczy gnojowych, które dodawano do zwykłych, aby chronić ważne dokumenty rządowe przed fałszerstwem: po wyschnięciu zarodniki grzyba tworzą niepowtarzalny wzór.

Podwójne: brak.

Atramentowy lub szary grzyb gnojowy rośnie od połowy maja do początku października w krajach kontynentu euroazjatyckiego o klimacie umiarkowanym.

Gdzie go znaleźć: na glebach obornikowych, kompoście lub pryzmach lub w bogatych w próchnicę lasach liściastych.

Jedzenie: tylko młode grzyby można gotować, marynować i smażyć.

Zastosowanie w medycynie tradycyjnej (dane niepotwierdzone i niepoddane badaniom klinicznym!): Kałasznikowiec stosuje się jako lekarstwo na pijaństwo.

Ważny! Jedzenie chrząszcza gnojowego alkoholem powoduje zatrucie, ale pozostaje nieszkodliwe dla osób niepijących.

Zdjęcie szarego chrząszcza gnojowego proponuje się obejrzeć poniżej:

Inne nazwy: grzyby szare.