Podobnie jak w przypadku niektórych innych grzybów, można uprawiać pieczarki w piwnicy, ale nie można obejść się bez specjalnego podłoża. To prawda, że na samodzielną hodowlę decydują się tylko prawdziwi miłośnicy grzybobrania. A wszystko dlatego, że przemysłowa uprawa pieczarek jest na tak wielką skalę, że w pełni zaspokaja zapotrzebowanie konsumentów.
Jak wyhodować pieczarki w piwnicy
Uprawa pieczarek ( Agaricus bisporus ) jest możliwa wyłącznie na specjalnym podłożu zwanym kompostem pieczarkowym. Zrobienie tego samemu w małej posiadłości jest prawie niemożliwe. Dlatego konieczne jest zakupienie kompostu i okrywy od pobliskiej wytwórni pieczarek lub od wyspecjalizowanych producentów kompostu.
Przed wyhodowaniem pieczarek w piwnicy należy kupić kompost luzem, zaszczepiony grzybnią, gotowy do inkubacji. Przynosisz go na osiedle i samodzielnie wkładasz do toreb lub na półki. Następnie grzybnia przyswaja kompost w pomieszczeniu uprawowym. Następnie należy wypełnić warstwę okrywową, poczekać, aż zarośnie grzybnią i na koniec zdobyć grzyby.
Obecnie producenci kompostu grzybowego oferują go do sprzedaży w postaci sprasowanych brykietów, zaszczepionych już grzybnią. Brykiety o wymiarach 20 x 40 x 60 cm owinięte są folią. Można je nawet przewozić w samochodzie osobowym. Ziemię okrywową można również zakupić u producenta kompostu (w ilości 10 litrów na brykiet z kompostem).
Zanim zaczniesz uprawiać pieczarki w piwnicy, musisz zmierzyć temperaturę w przyniesionych brykietach kompostowych. Na podłodze lub na półce w piwnicy ułóż brykiety blisko siebie w formie łoża o szerokości 1,4 m. Temperatura wszystkich brykietów wyrówna się w ciągu 24 godzin. Następnie odetnij górny film. Otrzymasz łóżko o wysokości 20 cm Przykryj powierzchnię łóżka papierem pakowym lub gazetami. Papier zwilżyć dowolnym rozpylaczem w ilości 0,2 litra wody na 1 m2 złoża, unikając przedostawania się wody do kompostu. Czas inkubacji wynosi od 14 do 25 dni. Po pojawieniu się grzybni na powierzchni kompostu (pojawienie się oddzielnych plamek strzępek grzybni) należy nałożyć warstwę okrywową. Glebę nakłada się warstwą 4 cm (40 litrów na 1 m2 powierzchni kompostu). Należy go wyrównać i podlać wodą w ilości 2 litrów na 1 m2 kalenicy, opryskiwanie jest konieczne przez kolejne trzy dni.W czwartym dniu grzybnia wrasta zwykle w warstwę okrywową na głębokość 0,5 cm, w tym czasie należy rozpocząć regularne podlewanie dwa razy dziennie po 1 litrze wody na 1 m2 warstwy okrywowej. 12 dni po naniesieniu okrywy grzybnia wnika w całą okrywę i dociera do jej powierzchni.
Rozpoczyna się okres owocowania. W tym czasie podlewanie jest zatrzymane.
Temperatura powietrza powinna wynosić + 14 ... + 17 ° С, wilgotność względna powietrza - 85-95%. Jeśli te warunki zostaną zaobserwowane dla uprawy grzybów w piwnicy w dniach 15-20 dnia, licząc od dnia nałożenia warstwy okrywowej, na jej powierzchni powinny pojawić się białe „gwiazdki” z grzybni. Kilka dni później - początki (primordia) grzybów w postaci białego groszku. Zgodnie z technologią uprawy pieczarek w piwnicy, podlewanie jest wznawiane następnego dnia po pojawieniu się pąków-groszku „po grzybach” w ilości do 1 l / m2.
Podczas zbierania grzybów należy je wyciągnąć z ziemi, odciąć czubek nogi i ostrożnie umieścić w pudełkach.
Teraz wiesz, jak samodzielnie uprawiać pieczarki, pozostaje wyposażyć piwnicę i możesz przejść do podłoża.
Obejrzyj film o uprawie grzybów w specjalnie wyposażonej piwnicy, aby lepiej zrozumieć technologię procesu:
Technologia uprawy pieczarek na skalę przemysłową
Uprawę grzybów na skalę przemysłową rozpoczyna się od fermentacji kompostu grzybowego. Podstawą kompostu dla tych grzybów jest słoma pszenna zmieszana z obornikiem zwierzęcym. Próby zastąpienia słomy innymi składnikami zakończyły się niepowodzeniem. Obornikiem może być koń, owca, bydło lub wieprzowina, ale bardziej spójne wyniki uzyskuje się w przypadku suszonego obornika z kurczaków brojlerów. Do niezbędnego podgrzania kompostu podczas jego fermentacji masa stosu musi wynosić co najmniej 7 ton.
Klasyczna technologia uprawy pieczarek na skalę przemysłową opiera się na fermentacji mieszanki kompostowej w długich stosach o wysokości 1,8 mi szerokości 2,0 m.
Podczas wstępnego namaczania spiętrzonej słomy większość wody do nawadniania jest odprowadzana do kanalizacji. Do jej ponownego wykorzystania (woda obiegowa) potrzebny jest pojemnik wyposażony w pompkę. W zależności od temperatury powietrza w warsztacie i zawartości azotu w wodzie obiegowej proces moczenia słomy trwa do 8 dni.
Zgodnie z technologią przemysłowej uprawy pieczarek na każdą tonę suchej słomy do namaczania w pryzmach wymagana jest powierzchnia betonu o powierzchni 35 m2, a do uformowania stosu wymagana jest powierzchnia 30 m2. Z każdej tony słomy można wyprodukować trzy tony „zielonego” kompostu. Na każde 3 tony gotowego kompostu skład składników do ułożenia w pryzmie oraz zużycie wody kształtują się następująco: słoma pszenna - 1000 kg, ściółka sucha z klatek dla kurczaków - 800 kg, gips - 60 kg, woda 10000 litrów. Z tej ilości uzyskany zostanie stos o wadze 7 ton.
Zwałowiska formuje się w technologii kołowej lub ręcznie, układając warstwowo nasączoną słomę, suche odchody i gips. Mikrobiologiczny proces przemiany słomy w pryzmie (fermentacja) zachodzi w temperaturze wewnątrz pryzmy + 48 ... + 53 ° С. Optymalna wilgotność kompostu podczas fermentacji wynosi 68-75% przy pH = 8-8,3 i przy wystarczającej ilości tlenu. Do 20 dnia fermentacji stos codziennie wylewa się obiegową wodą i trzykrotnie przerywa w celu napowietrzenia powietrzem i wymieszania składników. Fermentację kompostu można uznać za zakończoną, gdy zawartość jonów amonowych NH4 + w nim spadnie poniżej 0,6%.
Przestrzegając prawidłowej technologii uprawy grzybów w sposób przemysłowy, wysokiej jakości kompost uzyskuje się tylko przy użyciu wody z recyklingu. Woda z nawadniania słomy i hałd zbierana jest w ogromnym podziemnym wykopie, w którym zainstalowana jest pompa drenażowa, która dostarcza wodę do nawadniania. Woda w studzience musi być napowietrzana przez całą dobę. Natlenienie hamuje namnażanie się bakterii beztlenowych i sprzyja rozwojowi bakterii przyjaznych dla kompostu tlenowego. Nie ma sensu próbować napowietrzać krążącą wodę przez rozpylanie jej w powietrzu. Tylko silny strumień uderzający w powierzchnię wody zapewni wysokiej jakości napowietrzenie krążącej wody. Pomoże w tym oddzielna pompa odwadniająca, wytwarzająca ciśnienie 6 atm.
Warunki w pomieszczeniach do uprawy grzybów
Terenami do uprawy pieczarek na skalę przemysłową są specjalne konstrukcje: bunkry i tunele.
Bardziej produktywnym sposobem wytwarzania „zielonego” kompostu jest jego obróbka cieplna i fermentacja w bunkrach. Bunkier to pomieszczenie z napowietrzoną podłogą, odgrodzone trzema ścianami. Brak czwartej ściany, która umożliwia załadunek i rozładunek kompostu przy użyciu pojazdów kołowych. Niezbędne warunki do uprawy pieczarek wspiera wysokociśnieniowy wentylator, który wpompowuje powietrze pod ciśnieniem 5000 Pa do układu rur wyposażonych w dysze pod podłogą bunkra, a to z kolei przetłaczane jest przez warstwę kompostu przez dysze w podłodze i napowietrza. Średnica dysz 8 mm, odległość między dyszami 40 cm Dla 60 ton kompostu ułożonego w pryzmie 4 m wymagany jest zbiornik o powierzchni 40 m2. Kompost w leju nie musi być układany równo. Może nawet znajdować się część podłogi, która nie jest wypełniona kompostem,ale kompost będzie nadal napowietrzany, ponieważ w podziemiach, nawet w pustym bunkrze, wentylator utrzymuje ciśnienie co najmniej 2500 Pa. Podłogi napowietrzane z dyszami służą do stworzenia optymalnych warunków do uprawy pieczarek, lepszego napowietrzenia pryzm słomy i kompostu poza koszem. Pod wymaganymi obszarami podłogi kompostowni wbudowane jest podziemne pomieszczenie powietrzne, do którego wdmuchuje powietrze wysokociśnieniowy wentylator.
Proces kompostowania w koszu rozpoczyna się od namoczenia słomy. Następnie kompost (mieszanina słomy, odchodów i gipsu) wylewa się na napowietrzoną podłogę wodą obiegową i miesza przez 2 dni. Następnie kompost ładowany jest do leja, gdzie nagrzewa się do + 80 ° C w ciągu dwóch dni. Rozładowany, wymieszany i ponownie załadowany do leja na 3 dni w celu rozgrzania. Rozładowany na napowietrzoną podłogę. „Zielony” kompost jest teraz gotowy i można go przetransportować do tunelu w celu pasteryzacji i kondycjonowania.
Tunel to wąska i długa pieczarkarnia, w której przygotowywany jest kompost grzybowy. Ważną rolę w tym procesie odgrywają drobnoustroje tlenowe. Tunel jest tak zaprojektowany, aby w załadowanym tam „zielonym” kompoście rozwijały się termofilne bakterie tlenowe i promieniowce. W tym celu posadzka tunelu jest perforowana, a do podziemnej przestrzeni pompowane jest powietrze, które przepuszczane jest przez kompost, tworząc warunki dla tlenowych bakterii ciepłolubnych i promieniowców, które zamieniają „zielony” kompost ułożony w stosy lub w bunkrach na „brązowy” gotowy do zaszczepienia grzybni grzybowej. kompost. Z każdych 3-3,2 tony „zielonego” kompostu uzyskuje się 2 tony „brązowego”.
W przeciwieństwie do bunkra, tunel musi być wypełniony kompostem równą warstwą, tak aby w posadzce nie było żadnych odsłoniętych szczelin, przez które powietrze wydostanie się z podziemia powodując tam spadek ciśnienia.
Kompostowanie grzybów: technologia pasteryzacji
Do przygotowania kompostu do pieczarek stosuje się technologię pasteryzacji i kondycjonowania. Perforowana podłoga tunelu, przepuszczająca powietrze, wykonana jest z belek żelbetowych lub dębowych prostopadłych do dłuższego boku tunelu w odstępach 3-5 cm. Tunel o szerokości 3 m uważany jest za standard. Przekrój belek dębowych od 150 x 150 mm do 200 x 200 mm, określa się żelbet ich siłę. Kształt przekroju jest kwadratowy lub trapezowy z szeroką podstawą do góry. W tym drugim przypadku istnieje mniejsze prawdopodobieństwo zatykania się szczelin. Perforowaną podłogę układa się tak, aby jej powierzchnia znajdowała się na poziomie gruntu lub na poziomie podłogi produkcyjnej z substratem.
Zgodnie z technologią wytwarzania kompostu do pieczarek, przed załadowaniem podłoża na perforowaną podłogę, którą mocuje się do podłoża, kładzie się mocną siatkę polimerową. Na wierzchu ściółki rozłożona jest przesuwana siatka do ciągnięcia po niej kompostu za pomocą wciągarki elektrycznej. Tunele przejściowe są ładowane z przenośnika taśmowego lub ciągnika kubełkowego i rozładowywane z drugiej strony za pomocą siatki poślizgowej. W odległości 0,5 m od bramy ściana typograficzna wykonana jest z poziomych prętów. Ściana umożliwia załadowanie tunelu do wymaganego poziomu przy otwartej bramie i oddziela kompost od bramy za pomocą termoizolacyjnej przestrzeni powietrznej. Fundament tunelu tworzy podziemną przestrzeń powietrzną, do której wtryskiwane jest powietrze pod ciśnieniem 1500 Pa.
Harmonogram załadunku kompostu fermentowanego w pryzmach lub w bunkrach może być następujący.
Pierwszego dnia - załadunek tunelu do godziny 12.00. Wyrównanie temperatury w masie podłoża za pomocą powietrza recyrkulacyjnego z niewielkim dopływem świeżego powietrza i podgrzaniu do 58 ° C w ciągu 12 godzin. Pasteryzacja kompostu grzybowego trwa 10 godzin, jest to konieczne do zniszczenia owadów. Następnie, w celu kondycjonowania kompostu, obniża się jego temperaturę do + 48 ... + 50 ° C poprzez zwiększenie przepływu świeżego powietrza. Kondycjonowanie w tej temperaturze powietrzem przedmuchiwanym przez kompost (10% świeżego powietrza, 90% recyrkulowanego powietrza) trwa 5 dni.
Szóstego dnia kompost do uprawy grzybów jest schładzany przez 8-12 godzin do godziny 8 rano poprzez zwiększenie ilości świeżego powietrza. Zawartość jonów amonowych w kompoście na wyjściu z tunelu musi być mniejsza niż 0,1%. Kompost „brązowy” prawie nie ma zapachu amoniaku.
Teraz w Rosji są włoskie automatyczne prasy kompostowe. Natychmiast formują wysiany z grzybnią kompost w postaci sprasowanych brykietów i pakują je w folię. Rozmiar standardowego brykietu to 20 x 40 x 60 cm.Powierzchnia folii, w którą pakowany jest blok nie jest perforowana, poza dwoma dużymi otworami na końcach bloku, które prawie nie naruszają wytrzymałości bloku, ale dostarczają tlen do grzybni znajdującej się w bloku podczas transportu.
Uprawa pieczarek na półkach (z wideo)
Istnieje możliwość uprawy pieczarek na regałach wielopoziomowych. W standardowej komorze uprawowej o powierzchni 200 m2, o wymiarach 11 x 18 m, przy wysokości sufitu 3,8 m, przeznaczonej na 40 ton kompostu, zamontowane są 4 pięciopoziomowe regały o szerokości 1,4 mi długości 15 m. Stojak do uprawy pieczarek jest stosem półki, boki ogrodzone tak, aby kompost i warstwa okrywowa nie wypadały. Pierwsza kondygnacja stosu znajduje się na wysokości 0,25 m od posadzki, kolejne są oddalone od siebie o 0,6 m.
Szerokość naw między regałami na pieczarki wynosi 110 cm, między regałami a ścianami - 100 cm.
W przypadku układania kompostu w postaci legowisk wysypanych na półki, 100 kg gotowego kompostu można ułożyć na 1 m2 powierzchni regału. Grubość kompostu przy odpowiednim zagęszczeniu wynosi 20 cm Przy szerokości złoża 1,4 m, 1,4 x 15 x 5 x 4 x 0,1 = 42 tony kompostu zmieści się na 4 pięciokondygnacyjnych półkach o długości 15 m.
Kompost układa się na stojakach na grzyby, następnie wyrównuje i zagęszcza. Grzybnię zbożową wysypuje się równomiernie na powierzchnię kompostu, a następnie zatapia na głębokość 1 cm.Wskaźnik wysiewu grzybni zbożowej wynosi 0,4-0,5% masy gotowego kompostu.
Powierzchnia kompostu jest wyrównana i pokryta papierem. Papier zwilżyć zraszając go wodą (do 0,2 l na 1 m2 ogrodu), zapobiegając przedostawaniu się wody do kompostu. Przy użyciu tej metody uprawy pieczarek inkubacja grzybni w temperaturze kompostu + 20 ... + 26 ° C kończy się po 14 dniach. Następnie nakłada się glebę okrywową i zarasta przez 10 dni. Podlewanie na warstwie okrywowej do 2 litrów na 1 m2 łóżka.
Po opanowaniu przez grzybnię warstwy okrywowej rozpoczyna się tworzenie się grzybów. Temperatura w komorze hodowlanej jest regulowana w zakresie od +14 do +17 ° C przy wilgotności względnej powietrza 85-95%. Do trwałego usuwania dwutlenku węgla w okresie wiązania i owocnikowania grzybów wymagana jest wentylacja świeżym powietrzem w ilości co najmniej 250 m3 / h na tonę podłoża. System wentylacji musi dostarczać do komory 10 000 m3 / h.
Zgodnie z odpowiednią technologią do uprawy grzybów, w komorze nad półkami z grzybami należy zapewnić świeże powietrze.
Aby stworzyć przepływ powietrza nad grzybami, w każdym nieparzystym przejściu znajduje się specjalny sprzęt do uprawy grzybów - kanał powietrzny z dyszami skierowanymi w dół. W najprostszym przypadku kanał powietrzny to nadmuchiwany powietrzem rękaw polietylenowy o długości 15 m zawieszony na drucianych pierścieniach pośrodku korytarza tak, aby dysze znajdowały się 40 cm nad powierzchnią kompostu na górnej półce, a strumień powietrza z dysz skierowany był pionowo w dół.
Przy wentylacji świeżym powietrzem zawartość dwutlenku węgla w górnej warstwie okrywowej jest znacznie niższa niż w głębi. Prowadzi to do powstania zarodków owocników na powierzchni warstwy okrywowej. W dniach 15-20 dnia, licząc od dnia nałożenia okrywy, na jej powierzchni pojawiają się białe gwiazdki grzybni, a po kilku dniach zalążki grzybów w postaci białego groszku. Podlewanie do 1 l / m2 należy rozpocząć następnego dnia po pojawieniu się pąków-grochu.
Film „Uprawa grzybów na wielopoziomowych półkach” pokazuje, jak przebiega ten proces:
Sprzęt klimatyczny do uprawy grzybów
Pomieszczenie do uprawy pieczarek musi być wyposażone w system wentylacji.
Świeże powietrze zasysane jest przez filtr, przepuszczane przez grzejnik i chłodnicę, zasysane przez centralny wentylator i nawilżane przez dyszę parową. Kondensat jest usuwany przez separator kropel. To urządzenie klimatyczne do uprawy grzybów to centralny klimatyzator. Jego funkcjonalnym przeznaczeniem jest klimatyzacja wstępna o wilgotności względnej 80-90% i temperaturze 10-13 ° C latem i 15 ° C zimą. Po przygotowaniu powietrze trafia do centralnego kanału powietrznego, z którego pobierane jest przez wentylatory komory zwane w tym przypadku „zamykaczami”. Z centralnego przewodu powietrznego urządzenia do pieczarek powietrze zasysane jest przez ścianę komory uprawowej do mieszalnika z zaworem regulacji powietrza,przechodzi przez chłodnicę i nagrzewnicę i jest pompowana przez wentylator do kanału powietrznego komory. Bezpośrednio przed kanałem powietrza komory znajduje się dysza parowa i separator kropel.
W produkcji pieczarek zalecane są wentylatory promieniowe z łopatkami wygiętymi do tyłu. Wydajność samozamykacza komorowego w sprzęcie do uprawy pieczarek w komorze na 40 ton kompostu powinna wynosić 10 000 m3 / h. Ten wentylator dostarcza 250 m3 / h świeżego klimatyzowanego powietrza na każdą tonę kompostu. Ciśnienie robocze wentylatora musi wynosić co najmniej 500 Pa.
Objętość powietrza rozprowadzanego przez dysze w jednej komorze wynosi 10 000 m3 / h.
Zawór sterujący świeżego powietrza może w razie potrzeby zastąpić świeże powietrze powietrzem z komory (powietrze recyrkulowane) w zakresie regulacji od 0% świeżego powietrza w kanale komory do 100%.
Za granicą dysze plastikowe w sprzęcie klimatycznym do pieczarek wykonuje się o średnicy wewnętrznej 5 cm Można wykonać dysze z plastikowych kubków na wodę, które dobrze trzymają się w polietylenie, jeśli otwory są wykonane nieco mniej niż średnica szerokiej części kubka. Najlepiej sprawdziły się długie kufle do piwa o pojemności 0,5 litra i średnicy dna 6 cm Dna szklanek są odcięte, aby wnętrze dyszy było gładkie. Otwory w tulei plastikowej wycina się nożyczkami tak, aby dysze po wyprostowaniu przewodu powietrza nadmuchanego skierowane były w dół na środku środkowego przejścia komory. Przy wysokości regału 3 m prędkość wypływu powietrza z dysz 6 cm powinna wynosić 8 m / s. Taką prędkość zapewni wentylator komorowy wytwarzający ciśnienie 400-500 Pa. Z dyszą o średnicy 6,0 cm i natężeniu przepływu powietrza 8 m / s z dysz, przepływ powietrza przez jedną dyszę wynosi 81 m3 / h. Łączna liczba dysz w komorze to 10000: 81 = 120 szt. Prędkość ruchu powietrza w kanale rozdzielczym komory nie powinna przekraczać połowy prędkości wypływu powietrza z dysz.