Grzyb mokruha należy do czwartej kategorii grzybów jadalnych, to znaczy nadaje się do spożycia po wstępnym ugotowaniu. Można go solić i marynować, a także stosować jako składnik sosów.
W tym artykule zwrócimy uwagę na zdjęcie i opis najpopularniejszych gatunków grzybów mokruha: świerka, różu i fioletu. Będziesz mógł również zapoznać się z etymologią nazwy grzyba, dowiedzieć się, gdzie i kiedy rośnie, zobaczyć zdjęcie grzyba mokruha w jego naturalnym środowisku.
Grzyb świerkowy i jego zdjęcie
Kategoria: jadalne.
Kapelusz z mchu świerkowego (Gomphidius glutinosus) (średnica 5-14 cm): szarawy lub szaro-brązowy, może mieć ciemne plamki i liliowy lub purpurowy odcień. Mięsiste, u młodych grzybów ma kształt półkuli, która następnie zmienia się w praktycznie otwartą, a czasem lekko wklęsłą. Na środku zwykle znajduje się niewielki guzek. Skóra jest gładka i śluzowata w dotyku, łatwo oddzielająca się od miazgi.
Noga (wysokość 4-13 cm): cytrynowożółta u podstawy i szarawa u góry. Często pokryty łuskami i ciemnieje przy niewielkim nacisku.
Zwróć uwagę na zdjęcie mchu świerkowego: solidna i masywna czapka u młodych grzybów jest lekko spuchnięta, ale z czasem staje się cylindryczna. Śliski i lepki jak kapelusz. Jest z nim połączony przezroczystym kocem śluzowym, składającym się z włókien. U dojrzałych grzybów pęka, a jego resztki tworzą śluzowy pierścień na łodydze.
Talerze są białe lub jasnoszare, z wiekiem stają się brązowe, aw starych grzybach są całkowicie czarne. Rozgałęziony i gruby, z charakterystycznym woalem.
Miąższ: biały lub różowawy, z wiekiem zmienia się w szary i u nasady na żółtawy. Ma kwaśny smak i słaby aromat.
Po raz pierwszy grzyb mchu świerkowego został opisany przez słynnego niemieckiego botanika, mikologa i entomologa Jacoba Scheffera w 1774 roku. Przypisał ten grzyb rodzinie pieczarek (Agaricus) i nazwał go Agaricus Glutinosus, co po grecku oznacza „ząb trzonowy”. Inna nazwa, która jest do dziś akceptowana, Gomphidius Glutinosus, została przyjęta przez mech świerkowy w 1838 roku dzięki pracom szwedzkiego naukowca Eliasa Friesa.
Podwójne: pokrewny jadalny mech jest fioletowy (Chroogomphus rutilus) i nakrapiany (Gomphidius maculatus), a grzyby z ciemnymi kapeluszami są podobne do zwykłego borowika (Suillus luteus). Ale miazga mokrego futra w miejscu złamania wyraźnie zaczerwieniła się, a olej nie ma płytek.
Kiedy rośnie: od połowy sierpnia do początku października w północnych regionach kontynentu euroazjatyckiego.
Gdzie go znaleźć: W lasach mieszanych i iglastych, głównie w pobliżu świerków i sosen, często wśród zarośli mchów i wrzosów. Jeśli zamierzasz zbierać różne grzyby, aby nie plamić ich śluzem, wyznacz izolowane miejsce na mech świerkowy.
Jedzenie: w prawie każdej postaci, pod warunkiem wstępnego zagotowania i usunięcia śluzówki z kapelusza. W Rosji nie jest zbyt popularny, ale w Europie uważany jest za bardzo smaczny grzyb. Podczas marynowania lub solenia mech świerkowy mocno ciemnieje. Ta właściwość w najmniejszym stopniu nie wpływa na ich smak.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej (dane nie zostały potwierdzone i nie zostały poddane badaniom klinicznym!): W postaci nalewki jako skuteczny środek przeciwbakteryjny.
Inne nazwy: lepki mech, ślimak.
Mokruha fioletowy i zdjęcie grzyba
Kategoria: jadalne.
Nazwa fioletowego mchu (Chroogomphus rutilus) dosłownie tłumaczy się z łaciny jako „żółto-czerwony”, „złotoczerwony”. Kolor tej mokruhy nie zawsze jest fioletowy. A specyficzna nazwa pojawiła się ze względu na fakt, że po wystawieniu na działanie wysokich temperatur grzyb staje się dokładnie fioletowy.
Kapelusz (średnica 4-14 cm): lśniący czerwono-brązowy, ceglasty lub liliowy, u starych grzybów przeważnie silnie blednie i traci barwny kolor. Początkowo stożkowaty, z centralnym guzkiem, z czasem staje się wypukły lub prawie prostaty. Ma brązową osłonę, w ciemnym i wilgotnym miejscu lub po deszczu można pokryć warstwą lepkiego śluzu. Krawędzie są zwykle zakrzywione do wewnątrz.
Noga (wysokość 4-10 cm): solidna i zakrzywiona, w kształcie walca. Zwykle tego samego koloru co nakrętka, trochę lepki.
Jeśli uważnie przyjrzysz się zdjęciu fioletowego grzyba mchu, zauważysz, że jego łukowate płytki można łatwo oddzielić od czapki. Najczęściej są fioletowe lub fioletowe. W starych grzybach stają się prawie czarne.
Miąższ: mięsisty, włóknisty w dolnej części. Żółtawy kolor w miejscu złamania i po interakcji z powietrzem zmienia się na różowy lub czerwony. Nie ma wyraźnego zapachu i smaku.
Szkodniki owadowe szczególnie lubią purpurowy mech, dlatego przed włożeniem grzyba do kosza należy dokładnie zbadać.
Bliźnięta: pięć jadalnych mchów, mianowicie filc (Chroogomphus tomentosus), świerk (Gomphidius glutinosus), szwajcarski (Chroogomphus helveticus), różowy (Gomphidius roseus) i cętkowany (Gomphidius maculatus). Różnica polega na tym, że filcowa czapka ma białawe pokwitanie; świerk z reguły rośnie tylko obok świerka, a także ma bardziej szaro-szary kolor; czapka szwajcarska jest koloru ochry i również z niewielkim filcowym pokwitaniem. Różowy mech ma jasne płytki i jasnoróżową czapkę, a cętkowany prawie zawsze rośnie pod modrzewiami.
Kiedy rośnie: od początku sierpnia do końca września w umiarkowanych krajach kontynentu euroazjatyckiego. W Rosji, głównie na terytorium Europy, rzadziej na Syberii i na Kaukazie Północnym.
Gdzie go znaleźć: na wapiennych glebach lasów iglastych i liściastych, najczęściej obok sosny i brzozy.
Jedzenie: w dowolnej postaci, pod warunkiem usunięcia śluzówki z kapelusza.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej: nie dotyczy.
Inne nazwy: śluzowe, błyszczące, żółtonogie, miedziano-czerwonożółte.
Różowy mech grzybowy i jego zdjęcie
Kategoria: jadalne.
Kapelusz z różowego mchu (Gomphidius roseus) (średnica 3-6 cm): blady lub szarawy, silnie przebarwiony, szczególnie w środku. Dość mały z falistymi krawędziami.
Jak widać na zdjęciu różowego mchu, młody grzyb ma wypukłą czapkę, ale z czasem staje się prostaty. Śluzowy w dotyku.
Noga (wysokość 2-5 cm): solidna, cylindryczna. Z oślizgłym pierścieniem, który staje się cieńszy i znika w miarę dojrzewania grzyba.
Płytki: rzadkie, grube i pokryte śluzem. Młode grzyby są białe, stopniowo zmieniając kolor na szary lub fioletowy.
Zwróć uwagę na zdjęcie miąższu grzybowego różowego mchu: u podstawy nogi ma różowy odcień, który wyjaśnia nazwę gatunku.
Podwójne: brak.
Kiedy rośnie: od końca lipca do połowy września.
Gdzie go znaleźć: Na wilgotnych glebach sosnowych.
Jedzenie: świeże, solone lub marynowane.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej: nie dotyczy.