Na powierzchni niektórych rodzajów grzybów można zobaczyć małe ciernie: z reguły taki kłujący hymenofor znajduje się w opryszczce i płaszczach przeciwdeszczowych. Większość tych owocników jest jadalna w młodym wieku i można je poddać dowolnej obróbce kulinarnej. Jeśli zbierzesz kolczaste grzyby późną jesienią, możesz je zjeść dopiero po długim gotowaniu.
Cierniste grzyby
Antennae hericum (Creolophus cirrhatus).
Rodzina: Hericiaceae.
Sezon: koniec czerwca - koniec września.
Wzrost: w grupach kafelkowych.
Opis:
Miąższ bawełniany, wodnisty, żółtawy.
Owocnik jest okrągły, wachlarzowaty, powierzchnia twarda, szorstka, z wrastającymi kosmkami, lekka, hymenofor składa się z gęstych, miękkich, stożkowatych lekkich kolców o długości około 0,5 cm.
Krawędź czapki jest zwijana w górę lub w dół.
Jadalne w młodym wieku.
Ekologia i dystrybucja:
Ten kolczasty grzyb rośnie na martwym drewnie liściastym (osika), lasach liściastych i mieszanych, parkach. To jest rzadkie.
Coral Hericium (Hericium coralloides).
Rodzina: Hericiaceae
Sezon: początek lipca - koniec września
Wzrost: pojedynczy
Opis:
Ciało owocu jest rozgałęzione, krzaczaste, w kształcie koralowca, białe lub żółtawe, starsze okazy rosnące na pionowej powierzchni mają zwisające gałęzie i kolce.
Miąższ jest jędrny, lekko gumowaty, o lekko przyjemnym smaku i zapachu Młode grzyby mogą rosnąć we wszystkich kierunkach naraz.
Kłujący hymenofor jest rozrzucony na całej powierzchni owocnika. Kolce do 2 cm długości, cienkie, łamliwe.
Uważany jest za grzyb jadalny, ale ze względu na swoją rzadkość nie powinien być zbierany.
Ekologia i dystrybucja:
Rośnie na pniach i walezach gatunków liściastych (osika, dąb, częściej brzoza). To jest rzadkie. Wymieniony w Czerwonej Księdze Rosji.
Żółty Hericium (Hydnum repandum).
Rodzina: Hericium (Hydnaceae).
Sezon: koniec lipca - wrzesień.
Wzrost: pojedynczo lub w dużych, gęstych grupach, czasami w rzędach i kółkach.
Opis:
Noga jest solidna, lekka, żółtawa.
Czapka jest wypukła, wypukła wklęsła, falista, nierówna, sucha, o jasnożółtych odcieniach.
Miąższ jest gęsty, kruchy, lekki, twardnieje z wiekiem i jest lekko gorzki. Hymenofor z grubych, jasnokremowych kolców lekko opada na nogę
Młode grzyby nadają się do wszystkich rodzajów obróbki, dojrzałe wymagają wstępnego zagotowania, aby utraciły twardość i gorzki smak.
Ekologia i dystrybucja:
Rośnie w lasach liściastych i iglastych, na trawie lub mchu. Preferuje gleby wapienne.
Galaretowaty chrząszcz rzekomy (Pseudohydnum gelatinosum).
Rodzina: Exidiaceae.
Sezon: sierpień - listopad.
Wzrost: pojedynczo iw grupach.
Opis:
Łodyga występuje tylko w grzybach rosnących na powierzchni poziomej Hymenofor składa się z miękkich, krótkich, szarawych, półprzezroczystych kolców.
Owocniki mają kształt łyżeczki, wachlarza lub języka, powierzchnia kapelusza jest gładka lub aksamitna, szaro, ciemnieje z wiekiem.
Miąższ jest galaretowaty, miękki, prześwitujący, o świeżym zapachu i smaku.
Grzyb jest uważany za jadalny, ale ze względu na jego rzadkość i niskie walory kulinarne praktycznie nie jest zbierany.
Ekologia i dystrybucja:
Rośnie na butwiejących, niekiedy podmokłych, pniach i pniach różnych drzew iglastych i (rzadziej) liściastych w różnych typach lasów.
Płaszcze z grzybów z cierniami
Czarna puffball (Lycoperdon echinatum).
Rodzina: Płaszcze przeciwdeszczowe (Lycoperdaceae).
Sezon: lipiec - wrzesień.
Wzrost: pojedynczo iw małych grupach.
Opis:
Owocnik ma kształt gruszki z krótką szypułką.
Powierzchnia pokryta długimi (do 5 mm) ostrymi, zakrzywionymi kremowymi kolcami, z czasem ciemniejącymi do żółtobrązowych, z wiekiem grzyb staje się nagi, miąższ młodego z siateczką.
Miąższ młodych grzybów jest jasny, biały, o przyjemnym zapachu, później ciemnieje do brązowawo-fioletowego.
Grzyb jest jadalny w młodym wieku.
Ekologia i dystrybucja:
Rośnie na glebie i ściółce w lasach liściastych i świerkowych, w miejscach zacienionych. Preferuje gleby wapienne. To jest rzadkie.
Ciernisty płaszcz przeciwdeszczowy (Lycoperdon perlatum).
Rodzina: Płaszcze przeciwdeszczowe (Lycoperdaceae).
Sezon: połowa maja - październik.
Wzrost: pojedynczo iw grupach.
Opis:
Miąższ jest początkowo biały, zwarty, o słabym przyjemnym zapachu; gdy dojrzewa, żółknie i wiotczeje.
Ciało owocu jest z reguły półkuliste, z wyraźną „rzekomą nogą”. Skórka młodości biała, z wiekiem ciemnieje do szarobrązowej, pokryta łatwo odrywalnymi kolcami różnej wielkości.
W górnej części często wyróżnia się charakterystyczny guzek.
Młode grzyby z białym miąższem są jadalne. Są używane świeże i smażone.
Ekologia i dystrybucja:
Rośnie w lasach iglastych i mieszanych, na skrajach lasów, rzadziej na łąkach.
Płaszcz przeciwdeszczowy w kształcie gruszki (Lycoperdon pyriforme).
Rodzina: Płaszcze przeciwdeszczowe (Lycoperdaceae).
Sezon: koniec lipca - październik.
Wzrost: w dużych, gęstych grupach.
Opis:
U dorosłych grzybów powierzchnia jest gładka, często szorstka, brązowawa, skórka gruba, u dorosłych łatwo się „łuszczy”.
Miąższ o przyjemnym grzybowym zapachu i słabym smaku, w młodości biały, bawełniany, stopniowo czerwienieje, korpus owocu jest prawie okrągły w górnej części, powierzchnia młodych grzybów jest biała, kłująca.
Fałszywa nasadka jest krótka, zwężająca się ku dołowi, z wyrostkiem korzeniowym.
Młode grzyby z białym miąższem są jadalne. Używany gotowany i smażony.
Ekologia i dystrybucja:
Rośnie na zgniłym drewnie liściastym, rzadziej iglastym, na bazie drzew i omszałych pniaków.